28-11-2010, 02:46 PM | #1 |
(کاربر طلایی)
تاریخ عضویت: Oct 2010
نوشته ها: 1,078
|
مصاحبه با مدیر انجمن بانجی جامپینگ ایران
در گفتوگو با مدير انجمن بانجي جامپينگ ايران مطرح شد ورزشي نو براي تقويت اعتماد به نفس! اگر در یک سال گذشته گذرتان به ایستگاه یک توچال افتاده باشد حتما نظرتان به دکل سفید و زرد رنگی که پشت ساختمان تله کابین قرار گرفته و بعد از ظهرها هم اندک افرادی از آن بالا خود را توسط طنابی که به پایشان بسته شده با فریادی عظیم به پایین پرت ميکنند، جلب شده است. بله! درست فهمیدید. باشگاه بانجی جامپینگ را ميگویم. باشگاهی که از یک پیست اسکیت، یک کافی شاپ و دکلی چهل متری برای پرش تشکیل شده است. البته بیشترین شهرت این مکان برای پرش هایی است که از روی همان دکل صورت ميگیرد. بساط باشگاه جامپینگ توچال تقریبا از شهریور ماه سال 86 برپا شده است؛ اما با توجه به آنکه افتتاحیه این باشگاه به فصل سرما نزدیک بود تقریبا از ابتدای امسال فضای باشگاه جامپینگ گرم تر از قبل شده است. انجام این تفریح به دهه 1950 برمیگردد. در همان سالها بعد از اینکه تلویزیون BBC در برنامهای مستند که ساخته دیوید فردریک اتنبورو (David Feredrick Attenborough) بود، این ورزش و ورزشکاران بانجی جامپینگ را معرفی کرد، این تفریح طرفداران زیادی در دنیا پیدا کرد. در این برنامه که در جمهوری وانواتو (Republic of Vanuatu) فیلم گرفته شده بود، افرادی حادثه جو معرفی شدند که از ارتفاعات بلند با طنابی که به قوزک پایشان بسته شده بود به پایین میپریدند. وسوسه کسب تجربه سقوط آزاد از ارتفاعی40 متری باعث آشنایی و گفتوگوی ما با هومن هویت دوست، مدیر اولین باشگاه بانجی جامپینگ ايران شد که میخوانید. شاید برای آنهایی که به توچال میآیند و با منظره دکل 40 متری شما و افرادی که خود را از آن بالا به پایین میاندازند، جالب باشد که بالاخره ورزشهای مهیج هم وارد ایران شده است. فکر کنم بد نباشد که با توضیح در مورد تاریخچه بانجی جامپینگ بحث را شروع کنیم. بله! حتما. بانجی جامپینگ (Bungee Jumping) ورزش یا تفریحی از سری فعالیت های extreme است که در آن شخص ورزشکار، خود را توسط محافظ و طنابی ارتعاشی از ارتفاعی بسیار بلند به پایین پرتاب ميکند. طنابی که شخص به وسیله آن به پایین ميپرد، حالت فنری یا کشی دارد و توسط محافظی به تن و بدن، و قوزک پا بسته میشود. وقتی که شخص میپرد، خاصیت فنری طناب باعث ميشود تا انرژی پرشی به هنگام سقوط آرام آرام دفع شود. اما پس از سقوط و رسیدن به انتهای مسیر همین طناب چون قابلیت فنری دارد و باعث برگشت مسیر میشود، شخص را تا حدی به بالا میکشد. اولین شکل مدرن این ورزش در روز اول آوریل ۱۹۷۹ در شهر Bristol (در انگلستان) توسط چهار نفر از اعضای کلوب ورزشهای خطرناک (Dangerous Sports Club) انجام شد. در آن روز، این چهار حادثه جو با بستن طناب فنری به خود، از روی پل معلق کلیفتون (Clifton Suspension Bridge) ارتفاعی به ميزان ۲۵۰ فوت را پریدند. دوید کیرک چندی بعد به آمریکا رفت و از روی پلهای Golden Gate و Royal Gorge پرید که همین باعث شد تا این ورزش در آمریکا و کشورهای دیگر نیز طرفداران زیادی پیدا کند.تقریبا از اواخر دهه 1970 بود که بانجی جامپینگ در دنیا رواج پیدا کرد و به یک ورزش و یک صنعت تبدیل شد. البته منظورم از صنعت به تولید تجهیزات و لوازم مورد نیاز در این ورزش بازمیگردد. بعد از پرشهای اولیه که تعداد آنها هم کم بود بانجی به صورت یک رشته ورزشی تفریحی درآمد و در دنیا طرفداران زیادی پیدا کرد. در بهمن ماه سال 85 بانجی جامپینگ در ایران به طور رسمی فعالیتاش را به صورت کمیته بانجیجامپینگ با مسوولیت خود من آغاز کرد و به دنبال آن اولین مجموعه بانجی را در تلهکابین توچال راهاندازی کردیم. به عنوان اولین پرش چطور؟ آیا اولین پرش در ایران در همین مجموعه صورت گرفته و یا در جای دیگر؟ یک سال قبل از تاسیس این باشگاه به عنوان یک تجربه شخصی، اولین پرش از روی پل جاده چالوس انجام شد که باز هم خودم این کار را انجام دادم. بعد از اینکه انجمن را راهاندازی کردیم یک برنامه پنج ساله برای آن در نظر گرفتیم که سال اول آن احداث اولین باشگاه بانجی جامپینگ در تهران بود. برنامه ما این بود که اگر از ورزش بانجی استقبال شد باشگاههای بعدی را هم در شهرهایی مانند منطقه آزاد کیش، شمال و چند جای دیگر احداث کنیم که این کار در حال برنامه ریزی است. ما در کشورمان مناظر و مناطق زیبایی داریم که ميتوانیم روی آنها کار کنیم، چراکه یکی از نقاط مثبت بانجی جامپینگ جذب توریست است. در خیلی از کشورهای کم بضاعت توانستند با راهاندازی بانجی جامپینگ برای نشان دادن طبیعت و مناطق دیدنی توریست جذب کنند. ما هم ميتوانیم این کار را انجام دهیم. البته برای انجام بانجی فقط در نظر نداریم که از سازههایی از اين قبيل و باشگاههای ثابت استفاده کنیم. رایزنیهایی صورت گرفته که بتوانیم از برج میلاد هم پرش داشته باشیم، اما نه به صورت عمومی. بلکه در یک روز خاص یا جشن خاص، این کار به صورت نمادین انجام شود. چون روی برجهایی شبیه به برج میلاد خودمان در کشورهای دیگر این کار انجام شده است.یکی از برنامههایی که ما در انجمن در نظر گرفتهایم برنامه پرش از اماکنی مانند پل ورسک و پل کارون است. در نظر داریم در قالب برگزاری تور تفریحی، ورزشکارانی را که در این رشته حرفهای شدهاند را برای پرش به این مناطق ببریم. در زمینه ورود این ورزش و تشکیل این باشگاه شایعات زیادی مطرح است. از جمله آنها میتوان به تاسیس این باشگاه توسط پیمان ابدی که از بدلکاران سریال آلمانی کبری 11 است اشاره کرد. این صحبتها حقیقت دارد؟ نه، به این صورتی که گفته ميشود نیست. فکر راهاندازی این باشگاه و نیز تاسیس آن تماما توسط من انجام شده است. صحبت هایی با سازمان تربیت بدنی برای گرفتن مجوز و کارهای ابتدایی صورت گرفت که تمام این کارها را هم من انجام دادم. بعد از راهاندازی انجمن باز هم به دلیل آنکه تکنسینی در این ورزش در کشور نبود مسوولیت اداره انجمن را هم خودم به عهده گرفتم. در روزهای افتتاحیه باشگاه بانجی جامپینگ توچال آقای ابدی را دعوت کردیم و خود ايشان هم پرشی داشتند. شاید همین مساله باعث شده که اینگونه برداشت شود. چند سالتان است؟ 35 سال. از کی پریدن را شروع کردید؟ حدود سه سال پیش اولین تجربه بانجی جامپینگ را داشتم. برای اولین بار کجا با این ورزش آشنا شدید؟ دوستانی که مسافرت خارج از کشور رفته بودند خیلی با اشتیاق درمورد این موضوع صحبت ميکردند و تجربه پرشی که داشتند را تعریف ميکردند. بهصورت کلی هم بین جوانانی که extreme و هیجان را دوست دارند همیشه صحبت این ورزش بود. همین امر باعث شد تا بیشتر در مورد این ورزش تحقیق کنم. صحبتهایی با تربیت بدنی داشتیم و توانستیم اول از همه ایمن بودن این ورزش را ثابت کنیم؛ چرا که بانجی برعکس ماهیت اش ظاهر خطرناکی دارد، ولی در اصل خطرناک نیست. بانجی جامپینگ به دو صورت انجام ميشود: یکی بانجی جامپینگ حرفهای و یکی آماتور. کاری که ما انجام میدهیم بانجی آماتور است که همه میتوانند آن را تجربه کنند، اما در بانجی حرفهای حتما باید یک ورزشکار حرفهای آن را انجام دهد. به عنوان مثال زمانی که از صخره یا هلیکوپتر استفاده ميشود باید حتما شخص پرنده آموزش چتر بازی يا صخرهنوردي دیده باشد، چراکه از هلی کوپتر ميپرند و طناب بانجی را باز کرده و با چتر پایین ميآیند. کاری که ما در ابتدا انجام دادیم رعایت تمام استانداردها بود. این استانداردها هم در مورد وسایل و تجهیزات به کار گرفته شده است و هم در مورد نوع سازه. ارتفاع دکل استاندارد و مشخص است. فاصله نوک دكل مطابق با استانداردهای جهانی است و خود ساختار سازه، وزن ورزشکار نسبت به طناب ها، تعویض طنابها پس از طی شدن مدت گارانتی، همگی مطابق با استانداردهای روز است. طنابها دارای استاندارد پرش هستند یعنی باید بعد از مدت زمانی خاص یا تعداد پرشی معین، حتما تعویض شوند. با توجه به رعایت تمام اصول ایمنی و استانداردهای موجود، سازمان تربیت بدنی مجوز ارائه این ورزش را صادر کرد. در مورد لوازم و اینکه از چه قسمتهایی تشکیل شده و استانداردها و تعداد دفعات پرش توضیح ميدهید؟ اکثر شرکتها و کارخانههایی که لوازم بانجی را تولید میکنند همانهایی هستند که در زمینه کوهنوردی و صخرهنوردی فعالیت دارند. چون بیشتر وسایلی که در این ورزش به کار رفته است شبیه به تجهیزات کوهنوردی و صخرهنوردی است. به عنوان مثال هارنس ایمنی که به کمر بسته میشود همان هارنس کمری است که کوهنوردها و صخره نوردها استفاده میکنند. کارخانههایی مانند Petzl یا Edelrid که از کمپانیهای معروف تولید وسایل کوه نوردی هستند تجهیزات مربوط به بانجی را هم تولید میکنند. تا به حال چند نفر در این باشگاه پریدند؟ در بهمن سال 85 انجمن به طور رسمی ثبت شد. در شهریور ماه 86 این مجموعه با حضور معاونت سازمان تربیت بدنی و مسوولان صدا سیما و... افتتاح شد. از بهمن 85 تا شهریور 86 ساخت سازه و مجموعه طول کشید. از شهریور 86 کار را شروع کردیم و به مدت دو تا سه ماه هم فعالیتمان را ادامه دادیم، اما با توجه به فرا رسیدن زمستان و سرد شدن هوا و رسیدن دمای هوا به زیر صفر درجه، با توجه به اینکه این امر هم یکی از نکات ایمنی و استانداردهای طنابها است که در سرمای زیر صفر درجه نباید مورد استفاده قرار بگیرند، مجموعه تعطیل شد و مجددا از سال 87 فعالیت خود را آغاز کرد و تا به امروز نیز بیش از هزار نفر تجربه سقوط آزاد و پریدن را کسب کردهاند. آمار سنی هم دارید؟ یعنی بیشتر چه رنج سنی ميپرند؟ با توجه به ذهنیتی که من داشتم فکر ميکردم بیشتر نوجوانها برای پرش به این محل بیایند، اما اصلا چنین چیزی نبود. مسن ترین فردی که تا به امروز پریده 63 سال دارد، اما از سن 50 تا 60 سال هم زیاد داریم که برای پرش ميآیند. جوانان بین 25 تا 35 سال بیشترین آمار را در پرشهای ما داشتهاند. جالب است که بدانید از بین مدیران ارشد و صاحبان کارخانهها و شرکتهای معتبر هم افرادی هستند که مشتری ثابت این ورزش هستند. مدیران و صاحبان شرکتهای بزرگ که مدیران ارشدشان به خلاقیت و قدرت ریسک بالا نیاز دارند را بالاجبار وادار به انجام این ورزش ميکنند. هفته گذشته مدیر عامل يكياز شركتهاي مطرح خارجي 15 نفر از پرسنلش را به اینجا آورد و همه را به اجبار وادار به پریدن کرد و آخرین نفر هم خودش پرید. در دنیا هم این کار را زیاد انجام ميدهند. تیمهای ورزشی قبل از مسابقات حساس و خیلی مهمشان گاها این کار را انجام ميدهند. برای اینکه با انجام بانجی ميتوانند با روحیه بالا و هیجان به استقبال مسابقه خود بروند. ما هم این کار را انجام دادیم و از تیمهای ورزشی دعوت کردیم. واقعا ایرانیها خیلی شهامت دارند. در فیلمهایی که من از آلمان دارم از هر 10 نفری که برای پرش میروند 5 تا 6 نفر ميترسند و بر میگردند، اما ما کسانی را داریم که بالا میروند و به راحتی میپرند. آیا چهرههای شاخصی از ورزش، هنر یا حتی عرصههای سیاسی هم برای پرش آمدند؟ بله. هنرمندهای زیادی تا به حال آمده اند. از بین چهره های معروف هم افرادي براي بازديد آمدهاند. پس اینطور که معلوم است از چهرههای شاخص هنوز کسی پرش نداشته است؟ شرایطش وجود نداشته است. یا آنها آمادگی نداشتن یا ما از لحاظ فصلی در شرایط مساعدی نبودیم. آقای افخمی آمدند و قرار شد که یک روز برای پریدن حتما بیایند. آقای پرستویی هم خیلی دوست داشتند که بپرند، اما گفتند که نمیتوانند، ولی همراهانشان پریدند. در مورد سازه صحبت کنیم. ارتفاعتان چند متر است؟ استاندارد ارتفاع های جهانی چند متر است؟ طراحی و اجرا سازه توسط مهندسان ایرانی انجام شده است؟ در بانجی جامپینگ آماتور که از سازه مخصوص استفاده ميشود، ارتفاع از 24 متر شروع ميشود به بالا. بلند ترین سازه مخصوص این کار هم در حال حاضر 60 متر ارتفاع دارد، اما سایر سازهها زیر 40 متر ارتفاع دارند، با این حال ما سعی کردیم که یک ارتفاع معقول داشته باشیم و به همین دلیل هم ارتفاع 40 متری را برای ساخت سازه در نظر گرفتیم که این ارتفاع در بین بانجیهایی که به صورت کلوپ فعالیت میکنند یکی از بلندترین ارتفاعهاست. استانداردهای ساخت را رعایت کردیم. به عنوان مثال فاصلهای که محل پرش با بدنه سازه باید داشته باشد در ارتفاع 50 متری، 9 متر و در ارتفاع 40 متری، 7 متر فاصله است. این فاصله حتما باید رعایت شود تا برخوردی بین ورزشکار و بدنه وجود نداشته باشد. سرعت باد، زلزله و باری که قرار است روی سازه قرار گیرد همه به طور دقیق درداخل کشور محاسبه و اجرا شده است، اما اصول و استانداردها بر اساس استانداردهای جهانی الگو برداری شده است. گفتید اولین پرشی که در ایران داشتید از پل جاده چالوس بود. چه حسی داشتید وقتی پریديد؟ کاری که بانجی جامپینگ انجام ميدهد تولید هورمون آدرنالین در بدن وافزایش بی انداره هیجان است. شما نمیتوانید این هیجان را تعریف کنید. تمام ورزشکاران هیجانی که قبل از مسابقه خود دارند را به خطر ترشح آدرنالین در بدن تجربه ميکنند. اما به طور کلی بانجی، تجربه کاملا متفاوتی با تمام هیجاناتی است که وجود دارد. البته اولین پرشی که من داشتم بهترین و کامل ترین تجربه ام از پرش بود؛ چراکه اولین باری بود که در ایران انجام ميشد. نمیدانستیم که آیا ارتفاعی که انتخاب کردیم درست است یا نه؟ با این حال تجربه فوق العاده ای بود. انشاءا... خودتان تجربه ميکنید و حس خودتان را مينویسید {با خنده} نترسیدید؟ اگر کسی بگوید که نترسیده است، صد در صد دروغ گفته است! همین الان بعد از اینکه تجربه این همه پرش را دارم و ميدانم که هیچ مشکلی پیش نمیآید، وقتی که بالای دکل ميروم باز هم هیجان و ترس دارم. تمام لذت این ورزش هم برای ترسش است. ما کسانی را داریم که از ارتفاع ميترسند. آنها بعد از اینکه ميآیند و با هزار زحمت ميپرند بیشتر از همه لذت ميبرند. تفاوت بانجی با بقیه رشته های extreme این است که شما خودتان تصمیم ميگیرید که با این ترس مواجه شوید و میپرید. در ورزشهای دیگر مانند ترن هوایی یا آبشارهایی که ارتفاعهای زیاد تری هم دارند شما ممکن است که بترسید و دلتان هم بریزد، ولی تصمیم با شما نیست. اما در این ورزش تصمیم با شماست. ما ورزشکارانی داریم که تصمیم به پرش دارند. بالا ميروند. مربیها با آنها صحبت ميکنند، اما زمانی که شمارش معکوس برای پرش آغاز ميشود نمیتوانند بپرند. تصمیم پرش دارند، اما مغزشان به پایشان برای پریدن فرمان نمیدهد و در نهایت از مربیان ميخواهد که هلشان بدهند. چند بار تا حالا پریديد؟ از این سازه تا به حال 7 بار پریدم. البته من از قصد زیاد نمیپرم. ما کسی را داریم که تا به حال 29 بار پریده است. 20 بار پرش و 17 بار پرش هم داریم. من دوست دارم که این حس تازگی همیشه برایم بماند. نمیخواهم به شکل عادت تبدیل شود. در یکسری روزهای خاص پرش ميکنم و مثل همان روز اولی که پریدم لذت میبرم. اولین روزی هم که این سازه ساخته شد، اولین پرش را خودم انجام دادم. بالاخره این ورزش هم خطرات خاص خود را دارد، هرچند که تمام موارد ایمنی هم رعایت شده باشد. برای آن خطرات و حوادث غیر مترقبه، خودتان را آماده کرده اید که اگر روزی اتفاقی بيافتد...؟! ما در وهله اول این خطرات را با رعایت کردن ایمنی و استاندارد از سیستم از بین بردیم. به طوری که ميتوانیم تضمین دهیم که احتمال پاره شدن طناب صفر است، اما به هر حال خطرهای دیگری ممکن است پیش بیاید. به عنوان مثال کسی بپرد و دچار عارضه قلبی شود. البته این اتفاقات بسیار نادر است، اما با این حال ما بیمه هستیم و تمام ورزشکارانی که از این جا ميپرند هم بیمه هستند. افرادی که قصد پرش دارند یک فرم تعهد نامه پر ميکنند که مشکل قلبی و یا مشکلی در ستون فقراتشان ندارند، چرا که اگر اینطور باشد احتمال دارد با مشکل روبه رو شوند. در عین حال ما هم آزمایش های اولیه را قبل از پریدن از او ميگیریم. آزمایش هایی در حد فشار خون و اندازه گیری ضربان قلب. وزنشان هم برای تعیین اندازه ارتفاع طناب گرفته ميشود. بالاخره این فشار خون و یا ضربان قلب با توجه به هیجانی که قبل از پرش وجود دارد حتما بالاست؟! دقیقا درست میگویید، با توجه به هیجان قبل از پریدن استانداردی وجود دارد که اگر با توجه به هیجان بالا از آن استاندارد بالاتر باشد به هیچ وجه اجازه پرش داده نمیشود. ضربان قلب خیلی مهم نیست، این تست بیشتر به این خاطر گرفته ميشود که از داروهاي خاص استفاده نشده باشد. مسابقات هم در این رشته برگزار ميشود؟ بله! اما مسابقات این رشته به شکلی نیست که در المپیک برگزار شود یا جام جهانی داشته باشد. بیشتر مسابقاتی که برگزار ميشود حالت تبلیغاتی دارد. کمیته داوران که عمدتا هم از ورزشکاران حرفهای این رشته تشکیل شده اند به زیباترین پرشها و حرکات آکروباتیک جایزه ميدهند. ما هم در نظر داریم مسابقات این رشته را برگزار کنیم. افرادی داریم که در این رشته حرفه ای شدهاند و حرکات زیبایی را انجام ميدهند. تا به حال به این مساله فکر کردهاید که مانند ورزشهای دیگر عضو گیری داشته باشید؟ انجمن بانجی جامپينگ ايران به فکر انجام این کار هست، ما در نظر داریم که از حالت آماتور خارج شویم. یعنی کسانی را به صورت عضو بگیریم و آنها را به صورت حرفه ای تر آموزش دهیم. در پایان دورهها نیز برای ورزشکاران برتر مدرک صادر کرده و وقتی چند مرحله را گذراندند برایشان کارت مربیگری صادر کنیم. به زودی برای پرش هایی که قرار است در طبیعت بگذاریم از کسانی استفاده کنیم که این دورهها را دیده باشند. همین الان خیلیها ثبت نام کردهاند که به صورت حرفهای میخواهند این ورزش را یاد بگیرند. تا به حال متقاضی زن هم برای پرش داشتهاید؟ و آیا اصولا خانمها اجازه پریدن دارند؟ بیش از حد تصور، خانم هایی را داریم که مشتاق پریدن هستند. حتی برخی از آنها مدارک پریدن از کشورهای دیگر هم دارند و برای پرش ارائه ميدهند و ميخواهند که ما اجازه پرش را به آنها بدهیم. ما هم لباس خاصی را برای آنها در نظر گرفتیم که مشکل پوششی نداشته باشند و سعی ميکنیم که به زودی بتوانیم شرایط پریدن را هم برای خانمها فراهم کنیم. در پایان بحث هم میرسیم به هزینه هر پرش؟ هزینه هر بار پرش 25 هزار تومان است. فکر نمیکنید که خیلی گران باشد؟ قصد ندارید ارزانتر کنید؟ نمیتوان هزینه را از این کمتر کرد؛ چرا که وسایل ما باید بر اساس استاندارهای موجود بعد از یک تعداد ثابتی پرش تعویض شوند و طبیعتا هم با گرانی وسایل موجود روبهرو هستیم. از طرف دیگر هزینه نگهداری سازه و غیره هم اجازه نمیدهد که کمتر از این دریافت کنیم. |
برچسب ها |
ورزش, بانجی |
کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان) | |
|
|
War Dreams Super Perfect Body Scary Nature Lovers School Winner Trick Hi Psychology Lose Addiction Survival Acts The East Travel Near Future Tech How Cook Food Wonderful Search Discommend
Book Forever Electronic 1 Science Doors The Perfect Offers Trip Roads Travel Trip Time Best Games Of Shop Instrument Allowedly